Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Στις αρχές του μήνα είχαμε σοκαριστεί όταν μάθαμε ότι ο Ερρίκος Πετιλόν πάσχει από διπολική διαταραχή, μια περίεργη ψυχική ασθένεια που όπως λέει του προκαλούσε ευφορία και την επόμενη στιγμή μανιοκατάθλιψη.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ η περιγραφή του για τη στιγμή που το συνειδητοποίησε και τις σκοτεινές σκέψεις του είναι ακόμα πιο σοκαριστική.
Για τα συμπτώματα της ασθένειας ο Ερρίκος Πετιλόν λέει: «Η ασθένεια αυτή έχει διάφορα συμπτώματα τα οποία λόγω της προσωπικής μου εμπειρίας αλλά και της επαφής που είχα με ειδικούς, μπορώ πια να αναγνωρίζω. Η διπολική διαταραχή με μία λέξη είναι μανία. Είναι μία ψυχωτική κατάσταση που εκφράζεται συχνά μέσα από τη μανιοκατάθλιψη και άλλες φορές μέσα από μία ακατάσχετη ευφορία Αλλά και οι δύο αυτές καταστάσεις δεν έχουν ισορροπία. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν μέρες που μπορεί να υπέφερα από αϋπνίες -κοιμόμουν μια-δυο ώρες την ημέρα και ξυπνούσα- και άλλες που απομονωνόμουν και δεν ήθελα να έχω επαφή με κανέναν. Μπορεί δηλαδή να έμενα όλη την ημέρα στο σπίτι μου και να έβγαινα μόνο για να πάρω τσιγάρα, ή να καθίσω σε ένα παγκάκι μόνος με τις σκέψεις μου. Αλλά ακόμη και αν είχα κοινωνικές επαφές ουσιαστικά, δεν συμμετείχα. Ήμουν στον κόσμο μου»
Η στιγμή που το αντιλήφθηκε ήταν εξίσου συγκλονιστική: «Παρακολουθούσα την ταινία, αισθάνθηκα ότι μου κοβόταν η αναπνοή, ότι τελείωνε το οξυγόνο. Ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας. Με τον φόβο ότι θα πεθαίνω από ασφυξία, γύρισα τρέχοντας σπίτι μου. Οι γονείς μου ειδοποίησαν τον γιατρό, ο οποίος μου έκανε μία ηρεμιστική ένεση και μόνο έτσι ησύχασα. Είχα διάφορες φοβίες που δεν μπορούσα να εξηγήσω τότε. Δεν ήθελα ακόμη και να μασήσω την τροφή, γιατί φοβόμουν ότι θα πνιγώ και η μητέρα μου αναγκαζόταν να μου αλέθει τα φαγητά στο μίξερ και να τα κάνει πολτό. Είχα αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Υπήρξαν στιγμές που είχα σκεφτεί να αυτοκτονήσω, γιατί δεν άντεχα αυτό που μου συνέβαινε, αλλά επειδή μου άρεσε πολύ η ζωή είχα τη δύναμη να αντισταθώ όταν έρχονταν στο μυαλό μου τέτοιες σκέψεις. Δεν έκανα ποτέ απόπειρα. Η δυσκολία στη δική μου περίπτωση ήταν ότι αντιμετωπίζοντας πρόβλημα εξάρτησης, παρόλο που από τα 30 μου είχα αποφασίσει ότι δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τις ουσίες όταν ερχόμουν αντιμέτωπος με κρίσεις διπολικής διαταραχής υποτροπίαζα Και αυτό γινόταν ουσιαστικά γιατί το μοναδικό φάρμακο που θεωρούσα τότε ότι θα μπορούσε να μου προσφέρει την ισορροπία που αναζητούσα ήταν οι ουσίες»
Πηγή: toratora
