Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η Ανδρονίκη, όπως είναι το όνομά της, ήταν ακόμη φοιτήτρια στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη, όταν ο «Δόγκανος» της πρότεινε τον ρόλο και, για να δεχθεί, της είχε πει: «Εάν δεν δεχθείς, δεν κάνω τη σειρά!»
Κατόπιν η καριέρα της απογειώθηκε και από την κωμωδία πέρασε στο δράμα, στις σαπουνόπερες, στο θέατρο, αλλά και στην παρουσίαση της ψυχαγωγικής εκπομπής «Πορτοκαλί», το 1995, με συμπαρουσιαστές τους Αννα Μαρία Χαροκόπου, Αβα Γαλανοπούλου και Καζουάκι Σιταμόρι. Η τηλεόραση της προσέφερε χρήματα και αναγνωρισιμότητα, ωστόσο η καρδιά της ήταν δοσμένη στο θέατρο.
Το 2005 έκανε την τελευταία της εμφάνιση στη σειρά «10η εντολή» και από τότε μέχρι σήμερα υπηρετεί την τέχνη στο σανίδι ως πρωταγωνίστρια, αλλά και ως σκηνοθέτις. «Θεωρώ την τηλεόραση ένα αδηφάγο μέσο, που σε καταναλώνει. Παρ’ όλα αυτά, δεν μετανιώνω για την εμπειρία μου. Σημασία δεν έχουν τα λάθη, αλλά το ταξίδι. Πρέπει να περάσεις από διάφορους τόπους για να πας κάπου» είχε δηλώσει.
Ο θυελλώδης έρωτάς της με τον γιο της Αλίκης Βουγιουκλάκη στις αρχές του 2000 έγινε πολλές φορές πρωτοσέλιδο, ειδικά μετά την απόφαση του Γιάννη Παπαμιχαήλ να της χαρίσει το δαχτυλίδι της μητέρας του. Και εκεί που όλοι περίμεναν πως θα ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας, το ζευγάρι χώρισε. «Είχαμε αρραβωνιαστεί με τον Γιάννη, τώρα όμως δεν έχουμε καμία σχέση» είχε αποκαλύψει σε παλαιότερη συνέντευξή της η ηθοποιός, τονίζοντας πως το ζητούμενο για εκείνη δεν ήταν ο γάμος, αλλά ένας ιδανικός σύντροφος. Από τότε κρατά τη ζωή της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και σπάνια δίνει συνεντεύξεις.
Στην Αφρική
Η Νίκη Σερέτη γεννήθηκε στο Ζαΐρ ή, αλλιώς, Βελγικό Κονγκό, από πατέρα Μυτιληνιό μετανάστη και μητέρα Αφρικανή. Η οικογένεια μετακόμισε στη γενέτειρα του μπαμπά της, μόλις εκείνη συμπλήρωσε έναν μήνα ζωής. Τα παιδικά χρόνια της ήταν δύσκολα, αφού σε ηλικία μόλις 18 μηνών υιοθετήθηκε μαζί με τον δίδυμο αδελφό της από ένα άτεκνο ζευγάρι, καθώς οι γονείς της αδυνατούσαν να τα φέρουν βόλτα οικονομικά. «Μεγάλωσα με δύο θετούς γονείς, που έδωσαν τα πάντα σ’ εμένα και στον αδερφό μου. Απλώς είχα αρκετές απώλειες… Δεν είναι στη ζωή οι πραγματικοί γονείς μου και αυτό είναι δύσκολο πράγμα. Τη βιολογική μητέρα μου δεν την έχω γνωρίσει – πέθανε το 2000. Ο μπαμπάς μου ήταν λίγο σαν θείος» είχε εξομολογηθεί. Η θετή οικογένειά της τής προσέφερε αγάπη, τρυφερότητα και στοργή, εφόδια που την έκαναν ένα κορίτσι γεμάτο αυτοπεποίθηση, ήθος και ταλέντο. Από τότε δεν ξαναπήγε στην Αφρική, αλλά έχει υποσχεθεί στον εαυτό της πως, όταν… μεγαλώσει, θα πάει ξανά στη ζούγκλα για να βρει τον Ταρζάν, την Τζέιν και τους χιμπατζήδες, όπως λέει με χιούμορ.
Αυτά που θυμάται έντονα από την παιδική της ηλικία είναι το μέτρημα των παγωτών και των μπάνιων στη θάλασσα, οι πατητές με μπόλικη αλμύρα, το κέντημα με σταυροβελονιά ή κομποβελονιά, το θερινό σινεμά, η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, τα πασχαλιάτικα παπαρουνένια παπούτσια που πάντα τη στένευαν και, φυσικά, οι λοξές ματιές που την επεξεργάζονταν σαν «περίεργο φρούτο», καταγράφοντας πρώιμα τη διαφορετικότητά της. Το σοκολατένιο χρώμα της σε συνδυασμό με το ταμπεραμέντο της είναι κάτι το μοναδικό και, παρόλο που στο παρελθόν έπεσε θύμα ρατσισμού, σήμερα η αναγνωρισιμότητα και το ταλέντο της τής προσφέρουν τον έναν ρόλο πίσω από τον άλλον. Λατρεύει το Παρίσι, είναι νονά ενός συμπαθέστατου τετράποδου σκύλου που ανήκει στην κολλητή φίλη της, λατρεύει να παρακολουθεί ταινίες, να ακούει μουσική και να κυκλοφορεί με τις παρέες της μακριά από τα γνωστά στέκια της σόουμπιζ.
Πλούσιο βιογραφικό
Με σπουδές δημοσίων σχέσεων στο Deree, μαθήματα χορού και τραγουδιού, αλλά και σεμινάρια υποκριτικής, η Νίκη διαθέτει ένα μακροσκελές βιογραφικό με πρωταγωνιστικούς ρόλους και συμμετοχές σε επιτυχημένες σειρές, όπως οι «Απαγορευμένη αγάπη», «Τμήμα Ηθών», «Αξιολάτρευτος μπελάς», «Μαύρος ωκεανός» και «Το κλειδί». Θεατρικά έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως οι Λουκία Ρικάκη, Γιώργος Μιχαηλίδης, Κώστας Αρζόγλου, Γιάννης Κακλέας και Πάρις Μιχαηλίδης. Τη σεζόν 2013-2014, η ερμηνεία της στην παράσταση «Ορλάντο», σε σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου, προκάλεσε τα διθυραμβικά σχόλια κριτικών θεάτρου αλλά και κοινού, γεγονός που επαναλήφθηκε αργότερα στο έργο «Παράνομα φιλιά – Κόκκινα φανάρια», το οποίο ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σκηνοθετημένο από τον Νίκο Μαστοράκη.
Την επομένη χρονιά, το όνομά της φιγουράριζε ως βοηθού σκηνοθέτη τόσο στην παράσταση «Η εποχή του κυνηγιού» όσο και στον «Αμλετ», που ανέβηκε στην Αλβανία από τον Ενκε Φεζολάρι.
tonwtiko.com
