Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η Ρένια Λουιζίδου σε πρόσφατη συνέντευξη της στο «Down Town» της Κύπρου, μίλησε για τις φοβίες της, την κρίση ηλικίας, αποκαλύπτοντας παράλληλα το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.
Έχεις ακόμα φοβίες;
Εκατομμύρια! Κι όλες έχουν να κάνουν με την αρρώστια και το θάνατο. Δεν είναι εύκολο να αποδέχεσαι ότι έχεις πίσω σου πια το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου και μπροστά σε περιμένει το λιγότερο. Αυτή είναι η αλήθεια! Το να μεγαλώνεις, όμως, είναι πολύ όμορφο, γεύεσαι καλύτερα τις εμπειρίες. Είναι σαν ευλογία. Ο θάνατος και οι αρρώστιες είναι το τραγικό, όχι η ηλικία.
Κρίση ηλικίας δεν πέρασες ποτέ;
Όχι με μία κι έξω, αλλά σταδιακά. Λειτούργησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης κι έβαλα τον αυτό μου να μην ανταγωνίζεται κάτι που θα είναι σίγουρα χαμένος από χέρι. Το δούλεψα μέσα μου σιγά-σιγά. Δεν πέρασα υπαρξιακό! Απλά αποδεχόμουν τη φυσική ροή.
Οι γυναίκες στα 40 ή ανανεώνονται και νιώθουν 20 χρονών ή πέφτουν πολύ ψυχολογικά. Σε ποια κατηγορία ανήκεις;
Ναι, αυτό ισχύει και για τα 40 και για τα 50… Αν δεν είσαι όμως καλά στα 30 σου, γιατί να είσαι στα 40; Δεν πατάς ένα κουμπί και γίνεσαι καλύτερος ή χειρότερος άνθρωπος! Αν έρχεσαι με τρύπες ή κενά από τα προηγούμενα χρόνια, έτσι θα «διαβάσεις» και το θέμα της ηλικίας. Οι άνθρωποι «χτιζόμαστε» μέρα με τη μέρα.
Προσέχεις την εικόνα σου;
Όχι ιδιαίτερα! Κάνω μία δουλειά που βασίζεται στην εικόνα, περνάω φάσεις. Συνήθως βαριέμαι πολύ. Δεν το παίρνω σαν κανάκεμα, αλλά σαν δουλειά. Αν μία γυναίκα χαίρεται όταν πάει κομμωτήριο ή με το να κάνει τα νύχια της, εμένα μου φαίνεται λίγο κάπως και λέω «άντε να το κάνουμε κι αυτό». Το να περιποιούμαι τον εαυτό μου είναι καταναγκαστικό έργο, γι’ αυτό και δεν είμαι συνεπής.
Αγχώνεσαι όταν παίρνεις 2-3 κιλά παραπάνω και μπαίνεις αμέσως σε διαδικασία δίαιτας;
Από την εγκυμοσύνη και μετά έπαθα θυρεοειδή. Επομένως, ανά περιόδους, πρήζομαι και ξεπρήζομαι. Το να πάρω ένα, δύο ή τρία κιλά, μπορεί να είναι απλά ένα παιχνίδι που μου παίζει ο θυρεοειδής μου και να είναι άνευ σημασίας. Στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο, γιατί ποτέ δεν με απασχολούσε το θέμα των κιλών. Όμως χρειάστηκε να αποδεχτώ ότι θα χοντραίνω και θα αδυνατίζω, ότι θα πρήζομαι και θα ξεπρήζομαι, κι αφού θα συμβαίνει, ας μη βασανίζομαι ψυχολογικά. Δεν κυνηγάω τα φαγητά, ούτε και είμαι με μία δίαιτα στο χέρι. Απλά προσέχω όσο μπορώ. Για δες, όμως, από πόσα πολλά και δύσκολα ταλαιπωρούνται καθημερινά οι γύρω μας και κρίνε τι είναι πιο σοβαρό. Όταν έπαθα το θυρεοειδή είπα στον εαυτό μου: «σκάσε τώρα, ένας θυρεοειδής είναι!». Άλλοι ζουν δράματα και θα κολλήσω εκεί;
Πηγή: apospasma.gr
