Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Δυστυχώς, ο χρόνος στάθηκε αμείλικτος και πήρε μαζί του λίγη από τη λάμψη των Αστέρων που φιλοξενεί, γεννώντας θλίψη και ερωτηματικά.
Το Α’ Νεκροταφείο είναι το πρώτο Κοιμητήριο που χτίστηκε μετά την Aνεξαρτησία, το 1837 και το παλαιότερο των Αθηνών.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ιστορικό Μουσείο ανυπολόγιστης αξίας που φιλοξενεί τεράστιο μέρος της Ελληνικής ιστορίας. Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης συναντήθηκαν με ανθρώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων που το κοινό λάτρεψε. Ανάμεσά τους ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συνθέτες και συγγραφείς που μπορεί να έφυγαν, άφησαν όμως πίσω τους μια τεράστια κληρονομιά.
Πλησιάζοντας στο Κοιμητήριο – ορόσημο νιώθεις πως οδεύεις σε κάτι μεγάλο, μοναδικό και απροσδιόριστο. Ακόμα και το όνομα της οδού στην οποία βρίσκεται η κεντρική είσοδος προσδίδει κάτι ιδιαίτερο στο όλο κλίμα: Οδός Αναπαύσεως. Η δροσιά που θα αισθανθείς μπαίνοντας στο Νεκροταφείο σε παραξενεύει. Πεύκα και κυπαρίσσια βρίσκονται παντού τριγύρω. Τα ταφικά μνημεία που θα αντικρύσεις αποτελούν δημιουργήματα του 19ου και του 20ου αιώνα και φέρουν την υπογραφή διασήμων γλυπτών μεταξύ των οποίων ο Δημήτρης Φιλιππότης, ο Γεώργιος Μπονάνος και ο Νικόλαος Γεωργαντής.
Με έναν παράδοξο τρόπο από τα πρώτα λεπτά που θα βρεθεί κανείς εκεί θα νιώσει το παρελθόν να ζωντανεύει μπροστά του. Όσο κι αν σε μαγεύει το κλίμα όμως, δε μπορείς να μη θυμώσεις με την εγκατάλειψη γύρω σου. Κάποια μνημεία θαμπώνουν τους επισκέπτες με το μέγεθος και τη χλιδή που έχουν να παρουσιάσουν. Τρανταχτά παραδείγματα, οι τάφοι του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γεωργίου Αβέρωφ και ο τάφος της οικογενείας Μερκούρη που βρίσκονται σε κομβικό σημείο και είναι ιδιαιτέρως προσεγμένοι. Δυστυχώς, στην περίπτωση κάποιων άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Στην περίπτωση της Αλίκης Βουγιουκλάκη ας πούμε. Τίποτα δε σε προϊδεάζει ότι ο μικρός, απόμερος τάφος ανήκει στη γυναίκα-είδωλο που λάτρεψαν γενιές και γενιές. Το μόνο που σου τραβά το βλέμμα είναι τα κατάξανθα μαλλιά της γυναίκας της φωτογραφίας, σήμα κατατεθέν της Αλίκης.
Δύο τάφους πιο πέρα θα βρεις την Έλλη Λαμπέτη. Ξεχασμένη και απεριποίητη. Διακρίνεις πως ο χώρος αυτός ανήκει στη γυναίκα που λάτρεψε το Θέατρο μόνο αν αποφασίσεις να κάνεις δυο βήματα πέρα από τον τάφο της Αλίκης. Δίπλα της, ο Βασίλης Τσιτσάνης σε μια γωνιά του Νεκροταφείου.
Χιλιόμετρα μακριά βρίσκεται και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Ξεχασμένος κι αυτός. Για να τον βρεις θα πρέπει να πάρεις σαφείς οδηγίες και αν είσαι τυχερός και δε χαθείς στα στενά θα καταφέρεις να φτάσεις κοντά του.
Περνώντας από τον τάφο της εθνικής φωνής της Ελλάδος, Σοφίας Βέμπο, με δυσκολία θα καταφέρεις να διαβάσεις στην επιγραφή το όνομά της. Ευτυχώς, θα ξεχαστείς σύντομα περπατώντας προς το μέρος της Σοφίας Αφεντάκη, που κοσμείται από το διασημότερο έργο του Γιαννούλη Χαλεπά: Την Κοιμωμένη, που αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μνημεία του Κοιμητηρίου.
Ο πιο αριστοκρατικός τάφος ανήκει στα ομορφότερα μάτια του Ελληνικού Κινηματογράφου. Την αξέχαστη Τζένη Καρέζη. Το μάτι σου αμέσως πέφτει στη μεγάλη, χρυσή επιγραφή με το όνομά της, χολιγουντιανού στυλ.
Όση απογοήτευση και να προκαλούν ορισμένα μνημεία πάντως, αξίζει κανείς να επισκεφτεί το Α’ Νεκροταφείο. Αξίζει να έρθει σε επαφή έστω και με αυτόν τον τρόπο με ανθρώπους που έχουν αφήσει ιστορία, ο καθένας στο δικό του χώρο. Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρης Χορν, Φιλοποίμην Φίνος, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος και Αλέξανδρος Παναγούλης είναι μόλις μερικές από τις προσωπικότητες που «κοσμούν» το Κοιμητήριο.
Μια απλή βόλτα, μια ιστορική αναδρομή ή η απλή ικανοποίηση της περιέργειάς σας –πείτε το όπως θέλετε- αξίζει να σας οδηγήσει έστω μία φορά στο κόσμημα της οδού Αναπαύσεως.
Πηγή: tro-ma-ktiko
