Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Ένας από τους πιο γνωστούς ποτοποιούς της Λέσβου, ο Γιώργος Σπέντζας, της ποτοποιίας "Ούζο VETO Γ. ΣΠΕΝΤΖΑΣ Ε.Ε.", έφυγε ξαφνικά από τη ζωή χθες Κυριακή σε ηλικία 60 ετών.
Ο Γιώργος Σπέντζας ήταν η τρίτη γένια της ποτοποιίας VETO. Το μεράκι του, οι εμμονές του στην ποιότητα, την συνέπεια, την καινοτομία και προπάντων το πάθος για πρόοδο και ανάπτυξη, αποτέλεσαν σημαντικούς παράγοντες για την εξέλιξη των προϊόντων της ποτοποιίας. Το 2004 πέτυχε την έγκριση της πρώτης πανελλαδικά επίσημης άδειας, από το Γενικό Χημείο του κράτους, για την εμφιάλωση και εμπορεία του Ούζου σε μεταλλικούς περιέκτες. Ενώ το 2014 δημιούργησε ένα γνήσιο premium Ούζο 100% εξ αποστάξεως, ολοκληρώνοντας την σειρά των προϊόντων με την ονομασία Ούζο «SPENTZA», για όσους αναζητούν πιο σπάνιες γεύσεις.
Όλα αυτά τα χρόνια, η αποσταγματοποιία του Γιώργου Σπέντζα συνδύασε στην παραγωγή των προϊόντων τις σύγχρονες μεθόδους και αξίες, με στόχο να προσφέρει συνεχώς τα καλύτερα προϊόντα στην ελληνική και παγκόσμια αγορά.
Από τη Μικρασιατική Πέργαμο
Καίτοι η «δεύτερη φάση ζωής» για την ποτοποιία Σπέντζα ξεκινά το 1948, η ιστορία της αρχίζει κάπου γύρω στο 1909 στην Πέργαμο, τις μέρες που η οικονομική ζωή και το εμπόριο εκεί ανθούσε όπως επίσης και οι εξαγωγές τοπικών προϊόντων προς χώρες όπως η Αίγυπτος και η Γαλλία. Ο Μάκης Μπεκιάρης στην έρευνα του για τις "φίρμες» ούζου στη Λέσβο σημειώνει πως μια από τις κυριότερες καλλιέργειες της περιοχής της Περγάμου ήταν και η ροδοκαλλιέργεια, ως εκ τούτου υπήρχαν πολλά αποστακτήρια που παρήγαγαν ροδέλαιο.
Ένας από τους προύχοντες της Περγάμου, ο Θεοχάρης Κερετζόγλου, άτομο με κύρος και αποδοχή και από Ρωμιούς και από Τούρκους, φιλοπρόοδος και θετικός σε νέες εξελίξεις, αφού έμαθε καλά την τέχνη της απόσταξης και έχοντας αρκετή γη στην οποία καλλιεργούσε ρόδα, έφτασε να έχει δική του παραγωγή ροδέλαιου τόση που την εμπορευόταν στην Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη αλλά και σε πολλές πόλεις της Γαλλίας και της Αιγύπτου.
Το ανήσυχο πνεύμα του τον έστρεψε -μιας και γνώριζε καλά τα μυστικά της απόσταξης- να παράγει ούζο, την χρονιά μάλιστα που απέκτησε την πρώτη κόρη του το 1892, απόκτησε και το ειδικό σουλτανικό φιρμάνι του Αμπντούλ Χαμίντ, «περί δυνατότητας απόσταξης». Στην Πέργαμο ζούσε, επίσης, η οικογένεια Σπέντζα, μια οικονομικά εύρωστη οικογένεια που επιδιδόταν στο εμπόριο υφασμάτων ενώ στην ιδιοκτησία της οικογένειας ανήκαν πολλά εμπορικά καταστήματα της τότε πόλης.
Ο Γιώργος Σπέντζας γόνος αυτής της οικογένειας θα γνωριστεί και θα παντρευτεί με την πρωτότοκη κόρη του Κερετζόγλου, την Παρασκευή, το 1909 και σχεδόν αμέσως θα μυηθεί από τον πεθερό του στα μυστικά της απόσταξης. Από κει και πέρα οι αποστάξεις ούζου και ροδέλαιου της μιας οικογένειας και το εμπορικό δίκτυο των καταστημάτων της άλλης ενώνονται και δημιουργούν μια πολύ δυναμική επιχείρηση της περιοχής της Περγάμου, που γίνηκε γνωστή και δραστηριοποιούνταν εμπορικά και εξαγωγικά για αρκετά χρόνια μέχρι που δέχτηκε καίριο πλήγμα με την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Η οικογένεια Σπέντζα, πρόσφυγες όπως χιλιάδες Έλληνες, θα περάσουν με καράβια πρώτα στο Ηράκλειο της Κρήτης, για να εγκατασταθούν μόνιμα τελικά λίγα χρόνια αργότερα στην Μυτιλήνη.
Ο Γιώργης είχε μεταφέρει όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, στον γιο του τον Δημήτρη, όλα τα μυστικά της απόσταξης της συνταγής και των υλικών παραγωγής του ούζου , μα πάνω από όλα την αγάπη του ούζου. Ετσι, βγαίνοντας από ακόμα μια ταραγμένη περίοδο η Ελλάδα, το 1948, ο Δημήτρης Σπέντζας, μαθαίνοντας πως πουλιέται μια άδεια ποτοποιίας στην Μυτιλήνη, όπου η οικογένεια ζούσε μόνιμα πιά, δεν διστάζει λεπτό! Την αποκτά και ιδρύει το πρώτο εργοστάσιο της ποτοποιίας στην Μυτιλήνη.
Δυναμικός με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στο παραγόμενο ούζο της ποτοποιάς, βαφτίζει το ούζο VETO, με τη βεβαιότητα ότι θα επιβληθεί όχι μόνο στην εγχώρια αγορά, αλλά θα υπάρξει και μελλοντική δυναμική πορεία και στον εξαγωγικό τομέα
Και δεν διαψεύστηκε! Μέχρι τον θάνατό του θα μιλά με τον γιο του Γιώργο- που ουσιαστικά μεγάλωσε μες στην ποτοποιία- για το αγαπημένο του ούζο και τα όνειρά του.
Η ποτοποιία κατάφερε να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό προϊόν, με σταθερή ποιότητα, διαλεκτές πρώτες ύλες εκσυγχρονίστηκε και από τη δεκαετία του ΄70 και μετά, τα ηνία της εταιρείας ανέλαβε πια ολοκληρωτικά ο γιος τού Δημήτρη, ο Γιώργος Σπέντζας.
Νέες κτιριακές εγκαταστάσεις πιστοποιημένα προϊόντα, καλές και προσεγμένες πρώτες ύλες, περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και καινοτόμα διάθεση - εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε ξανά στην πρωτοποριακή ιδέα συσκευασίας του ούζου σε μεταλλική φιάλη - προσφέρουν και στις μέρες μας ένα προϊόν με όλη την αυθεντικότητα της διαχρονικής παράδοσης.
Ο γιος του Γιώργου Σπέντζα, Δημήτρης, αναλαμβάνει τη μεγάλη υπερεκατοντάχρονη ποτοποιία της Λέσβου.
