Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η Βάσια Τριφύλλη βρέθηκα στην Αυστραλία για το έργο «Οι απελπισμένοι».
Την χαρακτηρίζουν «την χαρά της ζωής» και όχι άδικα, αφού πάντα είναι με το χαμόγελο στα χείλη, παρά τις δυσκολίες που έχει περάσει. «Δεν είμαι αναίσθητη, είμαι βαθιά συναισθηματική και πολύ μελαγχολική. Όλοι οι κωμικοί ηθοποιοί είναι πολύ μοναχικά, σοβαρά και μελαγχολικά άτομα. Είμαι καταθλιπτική. Είναι μια αντίδραση», εξήγησε στο Λοιπόν και συνέχισε: «Έχω περάσει κατάθλιψη αντιδρώντας λεβέντικα. Καταρχήν αποδέχομαι αυτό που μου συμβαίνει, κι αυτό είναι σημαντικό στη ζωή. Όταν με στείλανε σε έναν ψυχολόγο, η πρώτη ερώτηση που μου έκανε ήταν: «Όταν ξυπνάτε το πρωί και δεν είστε καλά, τι κάνετε, τι λέτε;». Απάντησα ότι λέω: «Σήμερα, Παναγία μου, δεν είμαι καθόλου καλά. Τι καλά;». Γιατί μου επιτρέπεται και μένα να μην είμαι καλά. Έτσι όπως έχω πολιτογραφηθεί μου απαγορεύεται να μην είμαι καλά. Πέθανε ο αδελφός μου από καρκίνο, έφυγα με μεγάλη διακριτικότητα από το δωμάτιο, αφού τον έπλυνα και τον έντυσα και πήγα στο γραφείο της προϊσταμένης γιατί έχω άποψη περί θανάτου ότι δεν φωνάζουμε πάνω από τους νεκρούς, για να μην τους τρομάζουμε. Δεν μπορούσα να κλάψω, γιατί δεν το έχω και εύκολο και βογκούσα». Τέλος, η Βάσια Τριφύλλη αποκάλυψε: «Εγώ δεν φοβήθηκα τον καρκίνο. Έχω πάθει 4 φορές ανακοπή. Πέθανα 4 φορές. Ήταν υπέροχο αίσθημα, το έλεγα. Τι ωραία που «έφυγα». Είπα: «Δεν είμαι καλά, αυτό ήταν τελείωσε κι έφυγα». Φοράω μηχάνημα απινιδωτή, τι να φοβηθώ; Τον εαυτό μου φοβάμαι».
